ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ –ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΣΥΝΟΜΗΛΙΚΟΥΣ

ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ –ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΣΥΝΟΜΗΛΙΚΟΥΣ 

Το παιδί από τους πρώτους μήνες της ζωής του εκδηλώνει τάση για άμεση επαφή και προσκόλληση στα πρόσωπα που τον περιβάλλουν. Το φαινόμενο αυτό εκδηλώνεται με φόβο και αποστροφή προς τα άγνωστα πρόσωπα. Η τάση του παιδιού για προσκόλληση και εξάρτηση από τα πρόσωπα του περιβάλλοντος του υφίσταται διαφοροποιήσεις με την πάροδο της ηλικίας .Έτσι ενώ στην αρχή κατευθύνεται προς ένα πρόσωπο την μητέρα τροφό με την πάροδο της ηλικίας κατευθύνεται προς περισσότερα  πρόσωπα. 

Επίσης ενώ στην αρχή κατευθύνεται μόνο προς ενηλίκους με την πάροδο της ηλικίας συμπεριλαμβάνονται ολοένα και περισσότεροι συνομήλικοι. Σταδιακά η ομάδα των συνομηλίκων διαδραματίζει αυξανόμενο ρόλο στην ανάπτυξη του παιδιού και την κοινωνικοποίηση του. Τα παιδιά μέσα στην ομάδα ανεξάρτητα από τον τρόπο που το καθένα έχει μεγαλώσει μέσα στην οικογένεια του δέχονται όλα τις ίδιες  σχεδόν επιδράσεις και πρέπει όλα να ανταποκριθούν βασικά στις ίδιες απαιτήσεις.

 Έτσι ορισμένες ιδιορρυθμίες και μονομέρειες στις επιδράσεις τις οικογένειας μετριάζονται και αντισταθμίζονται .Ο διορθωτικός ρόλος της ομάδας είναι καταφανής .Κατά την σχολική ηλικία οι παιδικές ομάδες είναι ομόφυλες .Στην περίοδο αυτή εμφανίζονται οι πρώτες φιλίες που διαρκούν δια βίου .Μετά το 14^ο  έτος οι ομάδες των συνομηλίκων γίνονται ετερόφυλες και οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ ων μελών πολυπληθέστερες και πολυπλοκότερες. 

Η κοινωνική αλληλεπίδραση των παιδιών ταξινομείται στις ακόλουθες κατηγορίες:

·         ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕΝΕΙ ΑΜΕΤΟΧΟ :Το παιδί παραμένει απλώς στο χώρο του παιχνιδιού. Βρίσκεται συνήθως μόνο του .

·         ΜΟΝΑΧΙΚΟ ΠΑΙΧΝΊΔΙ: Το παιδί παίζει μόνο του ανεξάρτητα από τα άλλα παιδιά.

·         ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕΝΕΙ ΘΕΑΤΗΣ: Το παιδί συμμετέχει στο παιχνίδι με τα άλλα παιδιά αλλά μόνο ως παρατηρητής.

·         ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ: Το παιδί παίζει δίπλα δίπλα στα άλλα παιδιά όχι όμως μαζί με τα άλλα παιδιά.

·         ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ: Το παιδί παίζει με τα άλλα παιδιά, ανταλλάσει μαζί τους .

·         ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΌ ΠΑΙΧΝΊΔΙ: Το παιδί συμμετέχει σε οργανωμένα παιχνίδια όπου επιδιώκεται η επίτευξη κάποιου ανταγωνιστικού σκοπού ή σε δραματοποιήσεις καταστάσεων.

Με την πάροδο της ηλικίας παρατηρείται μείωση του μοναχικού και παράλληλου παιχνιδιού ενώ αντίστοιχα αυξάνουν το συντροφικό και συνεργατικό παιχνίδι  .Ο Εγωκεντρισμός υποχωρεί και η κοινωνική συμμετοχή αυξάνεται.

ΤΡΕΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΠΑΙΔΙΩΝ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΠΙΣΤΩΘΕΙ: Το κοινωνικό τυφλό παιδί (το παιδί αυτό και όταν είναι ανάμεσα σε άλλα παιδιά συμπεριφέρεται σαν να μην υπάρχει κανένας γύρω του) ,το κοινωνικά εξαρτημένο παιδί (η συμπεριφορά του καθορίζεται εξ ολοκλήρου από την παρουσία των άλλων) και το κοινωνικά ανεξάρτητο παιδί (συναισθάνεται την παρουσία των άλλων και αντιδρά σε αυτούς αλλά νιώθει ελεύθερο απέναντι στην ομάδα να κάνει τις δικές του επιλογές ).

Ο Jean Piaget διακρίνει τρία είδη βαθμίδες του παιδικού παιχνιδιού:

1.    Το παιχνίδι της άσκησης :Το παιδί επαναλαμβάνει πολλές φορές μια δραστηριότητα .

2.    Το συμβολικό παιχνίδι :Το παιδί αλλοιώνει την πραγματικότητα και ερμηνεύει την εμπειρία κατά τρόπο ελεύθερο ,φανταστικό

3.    Κοινωνικό παιχνίδι: Το είδος αυτό του παιχνιδιού είναι οργανωμένη δραστηριότητα με σαφή επιδιωκόμενο στόχο και κανόνες δράσης και συνεργασίας.

(ΙΩΑΝΝΟΥ Ν.ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ,«ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ»τόμ.2)